Kerkuilkuikens geringd

Hallo natuurliefhebbers en kerkuilvolgers!

Na heel veel muizen, slapen, meer muizen en flink wat groeischeuten was het begin deze week zover. De kerkuilkuikens bovenin ons bezoekerscentrum De Tapuit zijn geringd. Heel nuttig voor onderzoek, en voor ons een heel bijzonder moment. Na weken te hebben meegekeken via de webcam, kregen we nu de kans onze uilenfamilie van dichtbij te zien.

De kuikens werden gewogen, gemeten en van een ring om hun poot voorzien. Met die ring zijn ze in de toekomst individueel te herkennen. Zo kunnen we bijvoorbeeld iets zeggen over hoe oud ze worden en hoe ver deze kerkuilen reizen voor het vinden van een eigen stekje. Door de ringgegevens toe te voegen aan de database van het vogelringstation zijn ze ook in de toekomst beschikbaar. Interessante gegevens, waarmee we nieuwe dingen kunnen leren om zo deze prachtige uilen hopelijk nog beter te kunnen beschermen. 

Precies klusje

Het ringen van de kuikens is een heel precies klusje, en niet één die zomaar door iedereen mag worden uitgevoerd. Om te mogen ringen moet je een lange opleiding volgen, een vergunning krijgen en laten zien dat je altijd het belang en de gezondheid van de vogels voorop stelt. Zo zorgen we ervoor dat de kuikens zo min mogelijk last hebben van dit kleine onderzoek en hun nieuwe sieraad.

Bijna even zwaar

Bij het ringen en wegen van de kuikens waren de verschillen in leeftijd goed te zien. Qua gewicht viel dat nog wel mee. De zwaarste twee kuikens waren rond de 310 gram en de jongste zo rond de 270 gram. De verschillen in ontwikkeling van het verenkleed waren een stuk groter! Bij de oudste twee waren de slagpennen op de vleugels al grotendeels volgroeid, en was veel dons al verdwenen. Zo met die laatste stukjes dons over die volgroeide veren heen doen ze een beetje denken aan de Stampertjes uit Pluk van de Petteflet. Voor onze kuikens alleen geen alle dagen friet, maar alle dagen muizen. De jongste kuikens hadden daarentegen bijna alleen nog maar dons, en naast hun gezichtssluier alleen nog maar de beginnetjes van slagpennen. Maar op deze leeftijd gaat groeien en ontwikkelen heel erg snel. Ook zij gaan er binnen enkele weken steeds meer gaan uitzien als echte mini-kerkuiltjes.

Zusjes

Doordat bij de twee oudste kuikens de slagpennen al bijna volgroeid waren, konden we aan de hand van het patroon op de derde slagpen het geslacht bepalen. Nog geen eens heel erg lang geleden zijn onderzoekers erachter gekomen dat de breedte van de banden op deze veer in meer dan 90% van de gevallen het geslacht correct weergeeft. We kunnen nu dus bijna helemaal zeker stellen dat onze twee oudste kuikens zusjes zijn! 

Op reis

Nadat alle kuikens van een ring voorzien waren werden ze snel teruggeplaatst in de kast. Op de webcam was te zien dat direct weer overgingen tot de orde van de dag. Slapen, tegen elkaar aan kruipen en muizen eten wanneer dat kan. Wat zou het gaaf zijn om van deze kuikens in de toekomst nog eens te horen waar ze terecht zijn gekomen. Er zijn van in Nederland geringde kerkuilen zelfs terugmeldingen uit midden Frankrijk bekend! Nu gaan de meeste uilen niet verder van huis dan enkele kilometers en is emigratie echt uitzonderlijk, maar wij mogen graag denken dat onze kuikens het ver gaan schoppen. 
In een volgend blog hopen we eens uit te zoeken of de bij ons geringde kuikens uit eerdere jaren wel eens op een andere plek zijn teruggevonden!

Tot snel en een vriendelijke groet,

Duinwachter Bart en Natuurvoorlichter Niek


Ps. Ook de afgelopen weken kregen we weer veel vragen over waar vader en moeder kerkuil waren, en of de jonge kuikens het wel alleen zouden redden. We kunnen jullie allemaal gerust stellen, dat beide ouders niet zichtbaar zijn op de webcam, niet betekent dat ze de kuikens in de steek hebben gelaten. Vaak slaapt één van beide ouders in het voorportaal (niet zichtbaar op de camera) en de andere ouder ergens buiten, in de buurt van de kast. We zien op de beelden dat beide ouders nog actief betrokken zijn bij het voeren, en de vijf gezonde kuikens zijn daar het mooie bewijs voor!