Vleugels spreiden en de wijde wereld in vliegen!
Dag lieve volgers van de nestcam! Ik als oudste kuiken praat ik jullie graag even bij! Ik heb goed nieuws en helaas verdrietig nieuws.
Dag lieve volgers van de nestcam!
Ik als oudste kuiken praat ik jullie graag even bij! In de laatste paar weken is er weer een hoop gebeurt. Wij zijn steeds beter geworden in het vliegen en jagen. Ik heb goed nieuws en verdrietig nieuws. Helaas is hier een ernstig ongeluk gebeurt. Maar eerste het goede nieuws: ik mag mijn vleugels spreiden en de wijde wereld in vliegen.
De afgelopen weken hebben wij echt leren vliegen. Wij vliegen nu bijna net zo goed als papa en mama. Zoals ik al aangaf zijn vliegoefeningen niet zonder gevaren. Tijdens de vliegoefeningen van het middelste kuiken is het goed fout gegaan. Ze was al niet de beste vlieger, maar wij hoopte dat het nog goed zou komen met haar vliegkunsten. Helaas is ze toch verongelukt. Wat er precies is gebeurt weten wij niet. Wat wij wel weten is dat ze door een oplettende bezoeker van Meijendel op de grond nabij De Tapuit, bezoekerscentrum Dunea is gevonden. Ze is vervolgens met de dierenambulance naar de vogelopvang gebracht waar zij aan haar verwondingen is behandeld.
Ondanks de goeie zorg van de vogelopvang is zij toch aan haar verwondingen overleden. Helaas zit het leven van jonge onervaren kerkuilen vol met gevaren en kunnen er ook ongelukken gebeuren zoals deze. Dat hoort nou eenmaal bij de natuur.
Met mijn vliegkunsten en die van het jongste kuiken gaat het erg goed. Ik dacht dat leren vliegen moeilijk was, maar jagen…….. dat is pas moeilijk! Elke keer als ik een muis hoor ritselen tussen de stuiken of een plukje verdort gras probeer ik de locatie van de muis zo goed mogelijk vast te stellen. Vaak zit ik op een tak in een boom of vlieg ik boven de plek waar de muis zit. Dan zet ik een duikvlucht in, om met mijn klauwen de muis te grijpen. Vooral dit laatste wilt niet altijd even goed lukken en grijp ik mis. Ik heb dan dat verdomde plukje gras weer in mijn klauwen. Muizen zijn echt zo snel en er is er geen een die stil blijft zitten als je hem probeert te vangen. Probeer er maar eens een te vangen, dan kom je er achter hoe snel ze zijn! Het is er om gek van te worden.
Gisteren lukte het mij bijna! Ik had de muis in het vizier. Een hele mooie bruine dikke veldmuis. Die zijn het lekkerst! Ik zette mijn duikvlucht in en viel als een baksteen naar beneden met mijn klauwen naar voren gericht op de plek waar de muis zat. Plof, ik hoorde wat gepiep. Ik denk dat is een goed signaal! Wat denk je? Had papa hem voor mijn snavel weggepakt en had ik de muis compleet gemist. En nog erger papa at hem zelf nog op ook. Ik merk de laatste tijd dat ik steeds minder gevoerd wordt door papa en mama en dat ze zelf de gevangen muizen opeten. Ik moet er dus snel voor zorgen dat ik het jagen beter onder de knie krijg.
Zoals mama zegt, oefening baart kunst.
Trouwens, ik ving enkele dagen geleden een gesprek op tussen papa en mama. Papa vertelde dat het binnenkort tijd wordt dat wij jonge kerkuilen de nestkast gaan verlaten. Ik schok hier wel een beetje van, maar ik moet ook eerlijk zeggen dat ik het er toch al niet zo leuk meer vond, in de kast. Ik kijk er naar uit om de wijde wereld in te trekken. Kan ik eindelijk mijn eigen stukje bos of tuinen uitzoeken waar ik kan gaan wonen. Een plekje waar papa de muizen niet voor de snavel weg vangt. En al die drukte in de kast, dat gezeur van papa en mama aan mijn hoofd.
Ben je benieuwd wanneer dit gaat gebeuren. Als jij dit bericht leest, ben ik de nestkast al ontvlogen en heb ik mijn ouders en het jongste kuiken vaarwel gezegd. En wie weet kom ik s ’nachts wel bij jou in de tuin muizen te vangen.
Duinwachters,
Joeri & Bart
Ik als oudste kuiken praat ik jullie graag even bij! In de laatste paar weken is er weer een hoop gebeurt. Wij zijn steeds beter geworden in het vliegen en jagen. Ik heb goed nieuws en verdrietig nieuws. Helaas is hier een ernstig ongeluk gebeurt. Maar eerste het goede nieuws: ik mag mijn vleugels spreiden en de wijde wereld in vliegen.
De afgelopen weken hebben wij echt leren vliegen. Wij vliegen nu bijna net zo goed als papa en mama. Zoals ik al aangaf zijn vliegoefeningen niet zonder gevaren. Tijdens de vliegoefeningen van het middelste kuiken is het goed fout gegaan. Ze was al niet de beste vlieger, maar wij hoopte dat het nog goed zou komen met haar vliegkunsten. Helaas is ze toch verongelukt. Wat er precies is gebeurt weten wij niet. Wat wij wel weten is dat ze door een oplettende bezoeker van Meijendel op de grond nabij De Tapuit, bezoekerscentrum Dunea is gevonden. Ze is vervolgens met de dierenambulance naar de vogelopvang gebracht waar zij aan haar verwondingen is behandeld.
Ondanks de goeie zorg van de vogelopvang is zij toch aan haar verwondingen overleden. Helaas zit het leven van jonge onervaren kerkuilen vol met gevaren en kunnen er ook ongelukken gebeuren zoals deze. Dat hoort nou eenmaal bij de natuur.
Met mijn vliegkunsten en die van het jongste kuiken gaat het erg goed. Ik dacht dat leren vliegen moeilijk was, maar jagen…….. dat is pas moeilijk! Elke keer als ik een muis hoor ritselen tussen de stuiken of een plukje verdort gras probeer ik de locatie van de muis zo goed mogelijk vast te stellen. Vaak zit ik op een tak in een boom of vlieg ik boven de plek waar de muis zit. Dan zet ik een duikvlucht in, om met mijn klauwen de muis te grijpen. Vooral dit laatste wilt niet altijd even goed lukken en grijp ik mis. Ik heb dan dat verdomde plukje gras weer in mijn klauwen. Muizen zijn echt zo snel en er is er geen een die stil blijft zitten als je hem probeert te vangen. Probeer er maar eens een te vangen, dan kom je er achter hoe snel ze zijn! Het is er om gek van te worden.
Gisteren lukte het mij bijna! Ik had de muis in het vizier. Een hele mooie bruine dikke veldmuis. Die zijn het lekkerst! Ik zette mijn duikvlucht in en viel als een baksteen naar beneden met mijn klauwen naar voren gericht op de plek waar de muis zat. Plof, ik hoorde wat gepiep. Ik denk dat is een goed signaal! Wat denk je? Had papa hem voor mijn snavel weggepakt en had ik de muis compleet gemist. En nog erger papa at hem zelf nog op ook. Ik merk de laatste tijd dat ik steeds minder gevoerd wordt door papa en mama en dat ze zelf de gevangen muizen opeten. Ik moet er dus snel voor zorgen dat ik het jagen beter onder de knie krijg.
Zoals mama zegt, oefening baart kunst.
Trouwens, ik ving enkele dagen geleden een gesprek op tussen papa en mama. Papa vertelde dat het binnenkort tijd wordt dat wij jonge kerkuilen de nestkast gaan verlaten. Ik schok hier wel een beetje van, maar ik moet ook eerlijk zeggen dat ik het er toch al niet zo leuk meer vond, in de kast. Ik kijk er naar uit om de wijde wereld in te trekken. Kan ik eindelijk mijn eigen stukje bos of tuinen uitzoeken waar ik kan gaan wonen. Een plekje waar papa de muizen niet voor de snavel weg vangt. En al die drukte in de kast, dat gezeur van papa en mama aan mijn hoofd.
Ben je benieuwd wanneer dit gaat gebeuren. Als jij dit bericht leest, ben ik de nestkast al ontvlogen en heb ik mijn ouders en het jongste kuiken vaarwel gezegd. En wie weet kom ik s ’nachts wel bij jou in de tuin muizen te vangen.
Duinwachters,
Joeri & Bart