Slechtvalken
Het is dinsdagmiddag 10 april, de thermometer wijst 18 graden aan en ik zie dat het terras bij 'Onder de watertoren' gezellig bezocht wordt door recreanten. Ook de mensen komen tevoorschijn als mieren in het voorjaar: zij warmen zich aan de voorjaarszon die kleur geeft aan winterse snuiten en kuiten.
Boven mij, op de rand van de watertoren van Dunea, zit meneer Slechtvalk. Of hij geniet van het uitzicht weet ik niet, maar aan zijn roep te horen heeft ook hij het voorjaar in de bol en stuurt de hormoonhuishouding aan op een intieme relatie met een veel groter vrouwtje. Mevrouw Slechtvalk vliegt hier ergens rond, want ik heb haar pas nog gezien.
Nauwelijks is die gedachte bij mij gepasseerd, of ik zie haar landen op de rand. Zij wordt begroet door meneer met luidt 'gekiek' en het verschil in grootte is nu goed te zien. Terwijl ik van het schouwspel geniet, komt er een oude man naar mij toe gelopen. Op zijn rug draagt hij een statief waarop een camera met telelens bevestigd is. Op zijn vraag: "Bent u de boswachter?" volgt direct een tweede vraag: "Die torenvalken heb ik al een poosje niet gezien, hoe komt dat?" Ik wijs hem op de beide grotere valken en binnen no-time staat het statief gesteld en de lens gericht op het liefdeskoppel. "Gaaf…!" hoor ik achter de camera en laat hem genieten van dit moment.
Onder de toren vind ik wat braakballen waarin duidelijk prooiresten van konijn aanwezig zijn. Het huisje is er, voedsel is er ook, nu moet de vonk nog overslaan.
Hans van Engeldorp Gastelaars
Duinwachter